|
Hoi An (Vietnam)
18 augustus 2008
Hoi An was dus een zeer korte stop door de foute tickets in Hué. Maar maandagochtend kon ik de bus nemen. Die was dit keer veel minder luxueus, maar ze zat niet helemaal vol, zodat we toch redelijk comfortabel konden reizen.
In Hué had men mij het adres gegeven van een hotel waar ik mijn bagage tot 's avonds kon achterlaten. Zij zouden mij komen ophalen aan de bushalte. En inderdaad er stond iemand te wachten in roze ao dai, de typische klederdracht voor vrouwen in Vietnam. Het bleek de kassier van het hotel te zijn, die per brommer naar hier gekomen was. Ik dierf niet meegaan, bij de eerste bocht zou ik ons onderuit gehaald hebben. Zij dus mijn bagage meegenomen en ik met een andere brommer erachteraan.
Aangekomen in het hotel tranen met tuiten, want ik was als gast niet goed ontvangen, de vrouwelijke manager erbij, welkomstdrankje, handdoekje, ...
Met handen en voeten uitgelegd dat ik helemaal niet boos ben, dat alles in orde is. Ik kreeg daar ook meteen een kamer om mij op te frissen. Daarna heeft de vrouw van de manager mij naar het ticketpunt van de historische stad gebracht. (Alle foto's op deze site met een sterretje komen van de site van het Nhi Nhi hotel).
English translation: especially for the staff of Nhi Nhi Hotel! Hoi An became a very short stop due to wrong bus tickets in Hué. Monday morning I could go to Hoi An, the bus was less luxury than from Da Nang to Hué but not full so travelling was quiet comfortable.
In Hué they gave me the address of a hotel to leave my luggage till the evening. And they could come and pick me up at the bus stop. And indeed someone was waiting with a motorbike: the cashier of the Nhi Nhi hotel. She, my luggage and I on that motorbike and I'm sure we'll have fallen the first turn. I was scared to step on that motorbike because I'm not stable enough. She took my luggage and I went to the hotel with another driver.
At arrival there were tears, she did not know I was walking with a crutch. It took quiet a long time to explain I was not angry at all. I only didn't want to make her fall with me in the first turn. They also gave me a room to refresh and rest and after a lunch with local food of Hoi An the manager's wife brought me to the ticket point of the ancient town: by motorbike! (All pictures on this site marked with a * are from the Nhi Nhi Hotel site, I hope they allow me to re-use them).
 *)  
Hoi An binnenkomen langs de Japanse brug
Entering Hoi An by Japanese bridge
Een ticket geeft je toegang to 5 verschillende bezienswaardigheden: een oud huis, een museum, een gemeenschapshuis, een werkplaats en iets anders. Ik heb respectievelijk gekozen voor: "Old House of Tân Ký", "Phúc Kiên Assembly Hall", "Museum of Trade Ceramics", Hoi An handicraft Workshop (want het traditionele theater was gesloten) en de Japanse brug.
Het eerste was een oud huis, waar we ook een korte uitleg kregen over de geschiedenis en waar op de muren merktekens stonden van de waterstanden bij overstromingen. Alle meubelen moesten dan naar boven.
A ticket of Hoi An gives entrance to 5 different worth seeing buildings: an old house, a museum, an assembly hall, a handicraft workshop and something else. Respectively I've chosen: "Old House of Tân Ký", "Phúc Kiên Assembly Hall", "Museum of Trade Ceramics", Hoi An handicraft Workshop (because traditional theatre was closed) and the Japanese Bridge.
The first stop was an old house where I get a short introduction about the building, the family living there and the markers on the walls indicating the flood heights during the last years. All furniture has to be brought to the upper level everytime an inundation occurs.
   
  
huis van de familie Tân ký
Old House of Tân Ký
Ook onderweg, al rondwandelend kom je prachtige gebouwen tegen:
Also during the city walk you see many beautiful buildings:
  
  
  
Normaal wou ik daarna naar het lokale theater gaan, maar dit was gesloten en alle instrumenten stonden ook in de werkplaats waar men lokale souveniers maakt. Ik moest toch nog heel veel souveniers kopen.
I wanted to go to the local theatre, but it was closed and all instruments were in the handicraft workshop building, where souvenirs are made.
  
Van daaruit dan langs de markt naar een Chinees gemeenschapscentrum. Door de Japanse brug over te steken zijn we eigenlijk in het Chinese deel van Hoi An, dat het beste bewaard is, en waar nu ook geen auto's en eigenlijk geen brommers mogen komen. Die relatieve rust, eens niet opletten om niet van je sokken gereden te worden was een welkome afwisseling.
Passing the market place to go to a Chinese Assembly Hall. Passing the Japanesebridge brings you in the Chinese part of the historical Hoi An, which is preserved the best and where no cars and normally no motorbikes are allowed during the day. This relative peace and quiet streets are welcome in a country where you always have tot take care nobody is riding over your feet.
 
 
   
 
En op mijn tocht opnieuw richting de Japanse brug het handelskeramiekmuseum nog eventjes binnengesprongen. Binnen hingen ook zeer veel plakkaten met uitleg over de bouwstijl van verschillende woningen. Ook de architectuur van het gebouw zelf was meer dan de moeite!
Walking the direction of the Japanse bridge I visited the Trade Ceramics Museum. They also have large explanation panels about the construction of several old houses in Hoi An. Also the architecture of the museum itself was worth to be seen!
 
En zo terug naar de Japanse brug. Eventjes verder was het ticketpunt, waar men mij opnieuw kwam ophalen om naar het Nhi Nhi hotel te gaan. Iedere keer als men vroeg of alles ok was terwijl ik op die brommer zat antwoorde ik van wel, maar iedere auto die ons voorbij stak of toeterde (en dat zijn er heel wat in Vietnam), maakte dat ik het middel van mijn chauffeur bijna fijn neep.
Back to the Japanese Bridge. A little further they came to pick me up to go back to Nhi Nhi Hotel. Everything she asked everything was ok I answered yes, but every passing car or a car trumpet making noise made me pich her waist.
  
Het hotel had een zwembad, nog steeds de beste manier om af te koelen. Daarna kwam een chauffeur mij halen om naar de luchthaven te gaan, voor de vlucht naar Hanoi.
Hieronder nog enkele foto's van het Nhi Nhi hotel. Iedereen is supervriendelijk, men ziet gewoon dat iets met liefde gedaan is. En bij deze worden ze dan ook uitgeroepen tot beste hotel waar ik ooit geweest ben!
The hotel has a swimming pool, stil the best way to refresh and cool. A driver came to pick me up and brought me to Da Nang airport for the flight to Hanoi.
Below some extra pictures of the Nhi Nhi hotel. Everybody here was super friendly, and you could see they love their jobs. So from now on I call them the best hotel in the world I've ever been!
 *)
 *)  *)
 
 
een deeltje van de vriendelijkste hotelstaf ter wereld: vlnr de dame die het eten opdiende, de manager en de kassierster (die mij aan de bus was komen halen)
some of the members of the most friendly hotel staff in the world: from left to right the girl serving the food, the manager, the cashier (who picked me up at the bus station)
>> naar de bladzijde van Hanoi en Ha Long Bay, de laatste stop op mijn reis door Vietnam
| 
